بازدیدهای امروز: 23 بازدید
بازدیدهای دیروز: 6 بازدید
مجموع بازدیدها: 23914 بازدید
صفحه اصلی
پست الکترونیک
پارسی بلاگ
درباره من
دانشجوی رشته علوم آزمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
پیکر سید را کفن کردند و او را در جایی دیگر، خارج از وادی‌السلام دفن کردند و مزار این عالم جلیل‌القدر 20 سال گمنام ماند و وهابیون به خیال واهی بارها قبر حاشیه‌ی جاده‌ی باریکه را متلاشی کردند.
منبع : کتاب مشت مشت گل سپید می چینند از خاک
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
شهادت ایت الله مطهری تسلیت باد.
دهم اردیبهشت ماه روز ملی خلیج فارس مبارک باد.
|
|
|
|
خلیج فارس و نام پرتوافکن آن میراث گرانسنگ ایرانیان باستان است. میراثی که ایرانیان آزاد اندیش روزگار کهن برای فرزندان خود به یادگار گذارده‌اند تا مایه فخر و مباهات نسلهای بعدی باشد و ایرانیان همواره به خاطر آورند که نمادهای میهنی و ملی آنان که با پوششی از باورهای ژرف دینی و الهی مزین و متبرک شده است، در همیشه تاریخ موجب بالیدن آنان بوده و خواهد بود.
نام خلیج فارس در دل تاریخ ... از آن هنگام که تاریخ بشر مکتوب شد و جغرافی بگونه‌ای علمی در مقیاس با سطح و حد تحقیق و مطالعه در دوران باستان مورد بررسی قرار گرفت، نام خلیج فارس جزء چهار دریای شناخته شده بوده که به اعتقاد یونانیان کهن همگی از یک اقیانوس عظیم به وسعتی معادل همه آبهای جهان سرچشمه می‌گرفتند و بسیار پیش از آنکه داریوش هخامنشی امپراتور ایران در کتیبه‌های خود از دریای پارس سخن براند، حتی غیرایرانیان هم این پهنه آبی را با نام پارس می‌شناختند. خلیج پارس نامی است به جای مانده از کهن‌ترین منابع، زیرا که از سده‌های پیش از میلاد سر بر آورده است، و با پارس و فارس _ نام سرزمین ملت ایران _ گره خورده است. قدمت خلیج فارس با همین نام چندان دیرینه است که عده‌ای معتقدند: «خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا خاستگاه نوع بشر است.» ساکنان باستانی این منطقه، نخستین انسان‌هایی بودند که روش دریانوردی را آموخته و کشتی اختراع کرده و شرق و غرب را به یکدیگر پیوند داده‌اند. اما دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس، قریب پانصد سال پیش از میلاد مسیح و در دوران سلطنت داریوش اول آغاز شد. داریوش بزرگ، نخستین ناوگان دریایی جهان را به وجود آورد. کشتی‌های او طول رودخانه سند را تا کرانه‌های اقیانوس هند و دریای عمان و خلیج فارس پیمودند، و سپس شبه جزیره عربستان را دور زده و تا انتهای دریای سرخ کنونی رسیدند. او برای نخستین بار در محل کنونی کانال سوئز فرمان کندن ترعه‌ای (کانالی) را داد و کشتی هایش از طریق همین ترعه به دریای مدیترانه راه یافتند. در کتیبه‌ای که در محل این کانال به دست آمده نوشته شده است: "من پارسی هستم. از پارس مصر را گشودم. من فرمان کندن این ترعه را داده ام از رودی که از مصر روان است به دریایی که از پارس آید پس این جوی کنده شد چنان که فرمان داده‌ام و ناوها آیند از مصر از این آبراه به پارس چنان که خواست من بود." این نخستین مدرک مکتوب بجا مانده درباره خلیج فارس است. از سفرنامه فیثاغورث 570 قبل از میلاد تا سال 1958 در تمام منابع مکتوب جهان نام خلیج فارس و یا معادلهای آن در دیگر زبانها ثبت شده است. پس از اسلام نیز آن زمان که واژه سازی و رویا پردازی برای خلق اسامی مجعول عاری از قبح نشده و جزء سنتهای سیاست پیشگان و عوامل آنان در نیامده بود، جملگی علمای غیرایرانی و حتی دانشمندان عرب مانند "شهاب‌الدین النویری" و "ابن حوقل النصیبی بغدادی" که نام خلیج فارس را همراه با نقشه آن بگونه‌ای مستند مشخص کرده است، با حفظ حرمت قلم، تشکیک در نام این دریا را حتی در ذهن خود خطور ندادند و پایبندی به صداقت و راست‌اندیشی را از خود به یادگار گذاردند. اما شیفتگی قدرت و نشئگی شهرت و اقتضای زمانه، جایگزین صداقت و درست گفتاری شد و در واقع نام جعلی خلیج عربی برای بار نخست از سوی "عبدالکریم قاسم" رییس جمهوری اسبق عراق عنوان شد و با رویاپردازی اعراب را به فرزین بندی در مقابل ایرانیان فرا خواند و این افکار بچه گانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران با تحریک امپریالیسم جهانی و دشمنان اسلام پررنگ تر گردید. از دوره جمال عبدالناصر رئیس جمهور پیشین مصر نیز، به تشویق او و اوجگیری تعصب عربی، رسماً کشورهای عربی نام تاریخی خلیج فارس را در رسانه ها و کتب رسمی عربی تغییر دادند. از سفرنامه فیثاغورث 570 قبل از میلاد تا سال 1958 در تمام منابع مکتوب جهان نام خلیج فارس و یا معادلهای آن در دیگر زبانها ثبت شده است. کشورهای حوزه خلیج فارس و جهان باید نیک دریابند که پاک نمودن حقیقت از تاریخ امری ناممکن است که جهان سالها شاهد اینگونه تلاش های ناممکن صهیونیسم جهانی در محو فلسطین بوده و هست. و اکنون و این بار نیز بدانند که رویای تازه و پریشان آنان هیچگاه تعبیر نخواهد شد چرا که هر مرد و زن ایرانی مقتدرانه از آبهای نیلگون و نام خلیج همیشه فارس حراست خواهد نمود.
| |
|
| |
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
شهادت کریمه اهل بیت بر تمامی شیعیان جهان تسلیت باد.
سالروز میلاد آفتاب عالم آرای عرفان و باغبان گلستان مهدی صاحب الز
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
4 اردیبهشت؛ سالروز شکست نظامی
حدود بیست و شش سال قبل دولت وقت آمریکا بر اساس پیشنهاد کارتر، که در جلسه‌ی روز 11آوریل (22فروردین) 1359، شورای امنیت ملی ایالات متحده مطرح شد، تصمیم گرفت با حمله‌ی نظامی به ایران نسبت به آزادی گروگان‌هایش که بعد از ماجرای تسخیر لانه‌ی جاسوسی از 13 آبان 1358 در ایران بودند، اقدام کند.
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
سالروز تاسیس سپاه پاسداران بر تمامی دلاور مردان پاسدار گرامی باد
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سازمانی نظامی بود که در نخستین روزهای پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران به فرمان روح‌الله خمینی تشکیل شد.
آیت الله خمینی در دوم اردیبهشت سال ۱۳۵۸ طی فرمانی به شورای انقلاب اسلامی رسماً تأسیس این نهاد را اعلام کرد و شورای انقلاب با تأسیس شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، گام اساسی را در جهت سازماندهی این نهاد برداشت. سپاه نهادی نظامی و بازوی مسلح برای پاسداری از نظام جمهوری اسلامی ایران است.
سپاه پاسداران شامل پنج نیرو، با ماموریت‌های متفاوت است.
- نیروی زمینی
- نیروی هوایی
- نیروی دریایی
- نیروی مقاومت بسیج
- نیروی قدس
اولین فرمانده سپاه - پس از شورای فرماندهی - مرتضی رضایی می باشد که اکنون جانشین فرمانده کل سپاه است - اولین فرمانده سپاه پاسداران سرلشکر محسن رضائی (دبیر کنونی مجمع تشخیص مصلحت نظام) و فرمانده آن در سال ۲۰۰۵ میلادی سردار سرلشکر پاسدار سید رحیم (یحیی) صفوی بوده است.
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
پاسخ : شرایط زمان این دو امام بزرگوار با هم تفاوتهایی داشت که دو گونه وظیفه و منطق را ایجاب می کرد :برای امام حسن (ع) منطق جهاد و برای امام حسین (ع) منطق شهادت را .
تفاوتهای دو امام :
۱- امام حسن علیه السلام در مسند خلافت قرار داشت و معاویه به عنوان یک حاکم معترض بر ضد او قیام کرد . درست برعکس امام حسین علیه السلام که یزید بر مسند خلافت قرار داشت و ان حضرت معترض بود . بنابراین کشته شدن امام حسن در این وضع به معنای کشته شدن خلیفه مسلمانان و شکست مرکز خلافت بود . و مقاومت ان حضرت تاسرحد کشته شدن مانند مقاومت و کشته شدن عثمان بود نه نظیر مقاومت و کشته شدن امام حسین و کشته شدن خلیفه شدیدا مورد انکار امامان بود و هتک حرمت این مقام به شمار می رفت .و لذا می بینیم که علی (ع) حاضر به کشته شدن عثمان نبود.
۲- درگیری و جنگ با سپاه شام یک جنگ فرسایشی بود . زیرا اگر چه امام حسن یاران مخلص باوفا کم داشت ولی این بدان معنی نیست که سپاه او به کلی از بین رفته بودند . و معاویه اگر به کوفه وارد می شد یکسره به فتح می کرد بلکه امام می توانست لشکر انبوهی از همان مردم گرد اورد و با معاویه بجنگد . اما این جنگ فرسایشی می شد که یا طرف پیروز نداشت و مدتها به طول می انجامید و بالاخره سرنوشت صفین پیش می امد و معاویه برنده می شد . یا پیروزی در جنگ به سود معاویه پایان می یافت ان هم با دادن تلفات بسیاری از یاران امام و شیعیان امام .این برای امام افتخار نبود که چندین سال بجنگد و دهها هزارنفر از دو طرف کشته شوند و سرانجام یا خستگی دو طرف باشد و هر کدام به جای خود باز گردند و یا امام که خلیفه ان وقت بود با یارنش کشته شود . این فرق داشت با جنگ و شهادت امام حسین با یارانی اندک که مجموعا ظرف یک روز خاتمه یافت . بنابراین این صلح سبب حفظ خون بسیاری از شیعیان علی (ع) که تنها نیروهای حق بودند گردید.
وانگهی اگر بر فرض محال معاویه کشته میشد. پیراهن عثمان دیگری درست می شد و سر اغاز جنگهای بعدی بود.
۳- یزید از امام حسین (ع) بیعت خواست و بر سر او شمشیر کشید و امام پاسخ منفی داد و تا پای جان ایستاد . اما معاویه از امام حسن (ع) بیعت نمی خواست بلکه این امام حسن (ع) بود که از وی طلب بیعت می نمود . بنا بر این پاسخ شمشیر شمشیر بود و پاسخ تدبیر تدبیر .
۴-امام حسن (ع) در اغاز قصد جنگ داشت سپاه تهیه کرد با یاران صحبت کرد و از انان درباره جنگ نظر خواست ولی انان اعلام وفاداری نکردند . بر عکس امام حسین که کوفیان نامه ها نوشتند و امام را دعوت کردند و از این رو حجت بر امام حسین (ع) برای حرکت به سوی کوفه تمام شد . اما در مورد امام حسن (ع) کوفیان حجت نداشتند بلکه امام حسین (ع) بر انان اتمام حجت کرده بود .
۵- هنگام قیام امام حسین (ع) بیست سال از حکومت معاویه گذشته بود و چهره پلید وی بر دوست و دشمن اشکار شده بود . اما در زمان امام حسن (ع) گرچه حضرت و شیعیان خاص و خالص ایشان از باطن معاویه اگاه بودند ولی هنوز چهره واقعی او برای بیشتر مردم اشکار نبود و مردم او را بد ادمی می شناختند ولی خوب حاکمی!
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
سالروز شهادت امیر سپهبد علی صیاد شیرازی
امیر سپهبد علی صیاد شیرازی در سال 1323 در کبود گنبد مشهد در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. مادرش شهربانو و پدرش زیاد نام داشت. پدرش، که از عشایر فارس بود، به استخدام ژاندارمری در آمد و سپس به ارتش منتقل شد. او از جاذبه ای خاص برخودار بود، از این رو علی تحت تأثیر پدر از کودکی به ارتش علاقه مند شد.
او به همراه پدر و خانواده، مانند دیگر خانواده های نظامیان، از شهری به شهری مهاجرت می کرد. شهرهای مشهد، گرگان، شاهرود، آمل، گنبد و سرانجام گرگان محل پرورش وی شدند. او سال ششم متوسطه را در تهران گذراند و در سال 1342 موفق به اخذ دیپلم گردید. او در سال 1343 در کنکور دانشکده افسری شرکت کرد و پذیرفته شد. علی از بدو ورود به دانشکده به جدیت در درس و پای بندی به مذهب شهرت یافت. و سرانجام در مهرماه 1346 در رسته توپخانه دانش آموخته شد و با درجه ستوان دومی وارد ارتش گردید. او پس از طی دوره آموزشی در شیراز و اصفهان به لشگر تبریز و سپس لشگر زرهی کرمانشاه منتقل شد.ادامه مطلب...
نوشته شده توسط : مهدی افضلی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
یا مقلب القلوب
عید نوروز در فرهنگ اسلامی و آیین ها و اساطیر ایرانی
[عناوین آرشیوشده]