اتل متل یه بچه ، با قلبی که شکسته

اتل متل شبهایی که بمب می خورد تو خونه

دل آدم می لرزید با اینکه داشت بهونه

اتل متل گریه ها ، گریه های شبونه

این بچه ها می ترسن از این صدا تو خونه

اتل متل بچه ها بزرگ می شن ، می شینن

پا می شن و راه می رن ،زندگی رومی بینن

اتل متل زندگی ، همش پر دروغه

بالا می ریم ماسته ، اما پایینش دوغه

اتل متل یه بابا ،که وقت جنگ توجبهه است

موقع صلح و آشتی باز هم میون جبهه است

جبهۀ امروز ما ، جبهۀ درس و کاره

بهونۀ بچه ها همیشه توی کاره

اتل متل جمهوری که دِین داره به بابا

جوونیش رو گذاشته بدون چون و چرا

اتل متل جمهوری که دِین داره به مادر

به اشکهای شبونه ، به بچه ها ، برادر

اتل متل دِین اون دیگه فراموش شده

خون دایی و بابا ، پله ای خاموش شده

پله ای که آدمها ازش میرن اون بالا

رئیس میشن ،می شینن، ما برده ایم ، اون آقا

یکی اگه بپرسه خون دایی کجا رفت؟

اشکهای سرد مادر ، داغ دلم کجا رفت؟

اتل متل می دونم ، این جمهوری مال ماست

مال خون داییه ، مال ا شکهای باباست

اتل متل خدایا ، اشکهای من کجا رفت؟

خون دایی و بابا تو جیبهای کیا رفت؟

اتل متل خدایا ، اسلام تو قشنگه

ما دارن میخندن ، میگن دروغ و رنگه

اتل متل گرفته دل من از زمونه

خدا به اون خدائیت مادر من جونه

کاشکی میشد خدایا تو خواب اونو میدیدم

بهش بگم بابا جون ، تو رفتی با بهونه

بهونه ات خدا بود ، اما تو این زمونه

داییم مگه نرفته تا خونه آروم بشه؟

تا بچه ها بخندن ، زندگی آسون بشه؟

پس چی شد اون آرامش؟ امنیتم کجا رفت؟

دایی بیا حرف بزن،اشکهای من کجا رفت؟

غصه نخور دایی جون یه روزی اقا میاد

دلم می خواد بمیرم تو این سیاهه بازار

تو رو قسم خدا جون رهبرمو نگهدار

نوشته شده توسط : مهدی افضلی

نظرات دیگران [ نظر]